Posted on by wrote in Nieuws.


Gedichten trokken in een stoet voorbij
en echoën hun allerlaatste licht
ze toverden een lach op uw gezicht
en soms zei iemand, dit is niks voor mij
maar zwart of wit, hoe het ook zij

U keek mij in de geest, we liepen samen op
ik trachtte u met woorden aan te raken
gedachten in gedichten doen ontwaken
Er stierven vele spinsels in de knop
daar waar ‘k het allerdiepste diep verstop

De dichterstijd werd langzaam volgeschreven
Zigeunerdrang te willen scheiden
maar wat tot stand kwam door ons beiden
is daarbij overeind gebleven
wij zaten in elkaar verweven

Rick Jan Hitzerd©

Comments are closed.